دانشجویان سبز دانشگاه های ایران در بیانیه ای که منتشر نموده اند بر برگزاری راهپیمائی علیرغم عدم صدور اجازه و نیز عدم موافقت موسوی - کروبی با انجام آن، تاکید نموده اند. در این بیانیه منجمله آمده است : شجاعت و استقامت امروز ما در راه آرمان هایمان تضمین فردای روشن ملت مان خواهد بود
متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
راه شهر نادانی به سوی شهر خرد
وقتي كه بیاميد و پريشان
گفتی:
« - باد مرده ست!
- بر تيزهاي كوه
با پيكرش، فرو شده در خون،
افسرده است باد!» -
آنان كه سهمِ هواشان را
با دوستاق‌بان معاوضه كردند
در دخمه‌های تسمه و زرداب،
گفتند در جواب تو با كبرِ دردِشان:
« - زنده است باد!
تازَنده است باد!
توفانِ آخرين را
در كارگاهِ فكرتِ رعْدانديش
ترسيم میكند،
كبرِ كثيفِ كوهِ غلط را
بر خاك افكنيدن
تعليم میكند.»
(آنان
ايمانِ‌شان
مِلاطي
از خون و پاره‌سنگ و عقاب است.)
«ا.بامداد»
آن چه در یک سال اخیر در کشور ما گذشت نقطه ی اوج سرکوب، خشونت و بی رحمی حاکمیت نسبت به مردم ایران بود. حاکمیت اقتدارگرا، غرق در توهم قدرت و تسلط و در حالی که به بلند پروازی های ساده لوحانه اش چشم دوخته بود، با اعتقاد به بی نیازی از پشتوانه ی مردمی و تصور برخورداری از توان سرکوب فوری و برق آسای مخالفین، صندوق های انباشته از آرای مردم را به پلکانی برای نامزد محبوب خود و منفور ملت تبدیل کرد.
اما آگاهی، شجاعت و حضور مردم در خیابان بود که خواب خوش حاکمان را آشفت و بازی مطلوب آنان را بر هم زد. در آن شرایط موثرترین راهکار برای شکستن فضای امنیتی مطلوب حاکمیت و فریاد زدن اعتراض، حضور گسترده و آرام در خیابان بود. بهترین جلوه ی کارآمدی این راهکار را می توان در تظاهرات ملیونی ۲۵ خرداد مشاهده کرد. در حالی که در آخرین لحظات مانده به آغاز راهپیمایی اعلام شد که مجوز برای راهپیمایی صادر نشده، خشونت ناشی از سردرگمی و هراس نیروهای دولتی کاملا افسار گسیخته بود و حتی شایع شد که ماموران امنیتی برای مقابله با مردم اجازه ی شلیک نیز دریافت کرده اند، حضور گسترده و آرام مردم با شکوه ترین کنش اعتراضی تاریخ ایران را رقم زد.
پس از آن و در طی یکسال گذشته حاکمیت هرگز حاضر نشد به درخواست کاندیداهای معترض برای صدور مجوز راهپیمایی پاسخ روشنی بدهد. بدیهی بود که وحشت و هراس حاکمان از استمرار و فراگیر شدن اعتراضات خیابانی دلیل اصلی عدم صدور مجوز است و این ترس و وحشت که با تار و پود ذهن همه ی خودکامگان جهان آمیخته است هرگز از بین نخواهد رفت. مردم که اصولا دولت حاکم را نامشروع و برآمده از کودتا می دانستند و ضمنا از آن هراس ابدی حاکمیت آگاه بودند، در طول این یکسال هیچگاه منتظر مجوز حاکمیت نماندند و خود مجوز راهپیمایی های آرام خود را صادر کردند. کاندیداهای معترض نیز در این مدت هر گاه مجال یافتند در کنار مردم و پا به پای آنان در خیابان حضور پیدا کردند.
اکنون پس از گذشت یکسال به ۲۲ خرداد سالگرد انتخابات ریاست جمهوری رسیده ایم. روزی که نماد آزادیخواهی و تحول طلبی ملت ایران و نیز یادآور خیانت بزرگ حاکمیت به امیدها و آرمان های آن هاست و جزئی از هویت جنبش آزادیخواهانه ی ملت ایران شده است. همان گونه که ۱۶ آذرماه نماد آزادیخواهی و استبدادستیزی دانشجویان است و هر سال به رغم همه ی فشارها و هزینه ها با برگزاری مراسمی پاس داشته می شود.
در این میان اما آن چه موجب پاره ای گفتگو ها در درون جنبش سبز شده است بیانیه ی مشترک آقایان موسوی و کروبی است که در آن اعلام شده راهپیمایی در روز ۲۲ خرداد به دلیل آمادگی حاکمیت برای سرکوب گسترده و بی رحمانه و از بیم جان مردم برگزار نخواهد شد. آن چه ما از این بیانیه برداشت می کنیم احتیاط و نگرانی ایشان پیرامون تحمیل هزینه های سنگین، ناگهانی و غیرقابل جبران بر جنبش مردمی است. اما بیایید به گذشته برگردیم و خاطره ی ۲۵ خرداد ماه را به یاد آوریم. در آن لحظات حساس نیز مردم از بیم برخورد خشونت بار حاکمیت، از رفتن به خیابان بر حذر داشته شدند. اما حضور پرشمار و آرام مردم همه ی ناظران را شگفت زده کرد و حتی نامزدهای انتخابات را به خیابان و به میان مردم کشاند.
به اعتقاد ما اکنون که آقایان کروبی و موسوی از بیم جان و مال مردم، آنان را از حضور در خیابان بر حذر داشته اند باید دوباره تجربه ی ۲۵ خرداد ۸۸ را تکرار کرد و با این کار به رهبران جنبش سبز نیز قوت قلبی دوباره بخشید. اکنون نوبت ماست که رهبران جنبش را به حضور در میان خود دعوت کنیم و به آنان اطمینان دهیم که همراه و هم پایشان هستیم و تا رسیدن به آزادی، عدالت و حاکمیت مردمی تنهایشان نخواهیم گذاشت.
حضور ما در خیابان پس از گذشت یکسال به رهبران جنبش، حاکمان و جهانیان اثبات خواهد کرد که ملت ایران در راه رسیدن به آزادی و عدالت و ایجاد جامعه ای دموکراتیک و مدنی استوارتر و مصمم تر از گذشته گام بر می دارد. حضور ما پاسداشت همه ی انسان هایی خواهد بود که روزی در این راه همگام و همسفر ما بودند و قربانی درنده خویی و ددمنشی مستبدین شدند. آن ها که در خیابان با تیر کین استبداد به خون غلطیدند، در زندان مورد تجاوز قرار گرفتند، شکنجه شدند و به زندان افتادند. حضور ما گرامی داشت یاد نداها و سهراب ها و ستاندن بی خشونت انتقام خون آنان از خودکامگان خواهد بود.
شجاعت و استقامت امروز ما در راه آرمان هایمان تضمین فردای روشن ملت مان خواهد بود.
دانشجویان سبز دانشگاه های ایران
جمعه۲۱ خرداد ماه ۱۳۸۹
منبع: دانشجو نیوز
