جنبش دانشجوئی هم چنان زنده و رزمنده است
١٨ تیرماه سال ١٣٧٨ یکی دیگر از نقطه عطف های جنبش دانشجوئی ست که همانند خیزش دانشجوئی ١۶ آذر نشان روشن و پیام آزادی خواهانه خود را بر تاریخ مبارزات مردم ایران برای آزادی و برابری حک کرده است.
جنبش دانشجوئی ایران، یازده سال پیش، در فضای بسته و خفقان وسیع اجتماعی به دفاع آشکار و قاطع از آزادی برخاست و علیه سانسور مطبوعات و محدودیت شدیدی که بنا به پیبشنهاد یکی از جنایتکاران رژیم به نام سعید امامی، معاون وزیر اطلاعات و مسئول و طراح قتل های زنجیره ای و تصویب مجلس شورای اسلامی، دست به مبارزه زد و خواهان رفع سانسور و الغای طرح جدید محدودیت شدید و تازه مطبوعات شد.
به دنبال این اعتراض، نیروهای انتظامی، امنیتی و لباس شخصی ها، شبانگاه به خوابگاه دانشگاه تهران حمله ور شدند و به تخریب و شکستن و غارت خوابگاه و مجروح کردن و کشتن دانشجویان پرداختند.
نیروهیا سرکوبگر حکومت در این هجوم، دانشجویانی را که به دست شان می افتادند با شعار «یا زهرا!»، «یا حسین!» از پنجره ها به پائین پرتاب می کردند. یکی از دانشجویان در با شلیک مامورین حکومتی جان باخت و بسیاری دیگر دچار آسیب های جدی شدند.
اما دانشجویان در مقابل این حمله وحشیانه و جنایت کارانه از پا ننشستند و دست به چنان مقاومت و مبارزه ای زدند که حاکمان درجه اول رژیم مانند خامنه ای را که خود عامل اصلی تمام این مصائب بود به وحشت انداختند و او ناچار شد مزورانه دانشجویان را فرزندان خود بخواند و برای خاموش کردن آتش خشم آنان، بپذیرد که مهاجمان را که از ماموران انتظامی و وزارت اطلاعات بودند مجازات کنند.
جنبش دانشجوئی با مقاومت و مبارزه خود، شش روز تمام جامعه ایران را دچار چنان شور و غروری کرد که روحی تازه از پس سال ها سرکوب و خفقان در جامعه دمیده شد و امیدهای بسیار به وجود آورد.
جنبش دانشجوئی بار دیگر نشان داد که در دفاع از آزادی و برابری در کنار همه جنبش های اجتماعی آزادی خواه و برابری طلب جامعه ما قرار دارد و به وظایف انسانی خود کاملا آگاه است و در دفاع از خواست های برحق مردم ایران بر پا ایستاده است.
کانون نویسندگان ایران در تبعید و انجمن قلم ایران در تبعید، یازدهمین سالگرد جنبش ١٨ تیر، مبارزه شکوهمند دانشجویان و خاطره درخشان دانشجویان جان باخته را گرامی می دارند و حضور قاطع و دلاورانه این جنبش را در دور نوین مبارزات مردم ایران در برابر رژیم تبه کار و آزادی کُش جمهوری اسلامی با احترام و قدردانی مینگرند.
رسیدن به آزادی و برابری در جامعه هدف اول همه جنبش های انسانی ست. تا رسیدن به این هدف دیر نخواهد پائید.
کانون نویسندگان ایران در تبعید............................. انجمن قلم ایران در تبعید
18 تیر 1389
