واشنگتن پست
اول اکتبر 2010
توماس اردبرینک(واشنگتن پست) : براي یک زنداني سیاسي در ایران، در زندان بودن مانعي براي ابراز عقیده نیست.
زندانیان سیاسي، فعالان و سیاستمداران و روزنامه نگاران که اکثرشان بعد از انتخابات مخدوش ژوئیه 2009 و به دنبال انتخاب شدن محمود احمدي نژاد دستگیر شدند، در یک سري نامه تابو شکن، از داخل زندان درباره شکنجه مي نویسند و رهبران ایران را نقد مي کنند و بقیه را به ادامه اعتراض تشویق مي کنند.
مقامات رسمي دولت و حامیانشان در رسانه ها مي گویند که انتقاد آنها تهدید امنیت ملي محسوب مي شود و از مقامات قضائي خواسته اند که به آن پایان بدهند.
عبدالله مومني، از رهبران دانشجویي، در آخرین نامه اش با جزئیات کامل در مورد اینکه چطور ده ها بار توسط بازجویانش مورد ضرب و شتم قرار گرفته است و هفته ها در سلول کوچک انفرادي بوده است و بزور وادار به اعتراف به اعمالي شده است که مرتکب نشده است، مي نویسد.
مومني 34 ساله، در نامه اي که سه هفته پیش در وبسایت مدافعان حقوق بشر منتشر شد از دولت چنین انتقاد مي کند:« همه این شکنجه ها توسط حکومت اسلامي و به بهانه حفظ نظام، صورت مي گیرد. آیا وجود این برخوردها بدین مفهوم نیست که حکمرانان و حاکمان فعلي نظام جمهوري اسلامي در آزمایش عدالت اخلاق و انسانیت مردود شده اند؟» مومني از این نامه استفاده کرده است تا از خواستار تشکیل یک کمیته حقیقت یاب شود تا در مورد بازجویی زندانیان تحقیق کنند.
مومني یکي از آن 500 زنداني است که به گزارش سازمان هاي حقوق بشري در زندان هستند و اکثرشان بعد از انتخابات دستگیر شده اند.
روز چهارشنبه، دولت اوباما با اعمال تحریم هاي تازه به منظور تنبیه مقامات رسمي ایران که در زنداني کردن، کشتن و شکنجه و ضرب و شتم شهروندان ایراني در جریان ناآرامي هاي بعد از انتخابات سال 2009، فشار هایش را بر روي احمدي نژاد بیشتر کرد.
در جریان دادگاه هاي گروهي، بسیاري از زندانیان اعتراف کردند که در توطئه غرب که براي براندازي جمهوري اسلامي از طریق ترتیب دادن اعتراض هاي خیاباني، دست داشته اند. اما بعد از دادگاه گفتند که این اعترافات تحت فشار از آنها گرفته شده است. اکثر فعالان مخالف دولت که مومني هم جزو آنهاست به زندان هاي طویل المدت محکوم شده اند.
هنوز مشخص نیست که این پیام ها از چه طریق به بیرون از زندان اوین که اکثر زندانیان سیاسي در آنجا هستند، مي رسد. اما اعضاي خانواده و دوستان این زندانیان اصالت نامه ها را تایید کرده اند و وبسایت ها و تلویزیون هاي مخالف در خارج از کشور این نامه ها را منتشر مي کنند و باعث خشم مقامات ایران شده اند.
عباس جعفري دولت آبادي، دادستان تهران به آژانس خبري دولتي ایران گفت: "زندان هاي ما تبدیل به مرکز تولید اظهارنظر ها و بیانه ها شده است.در کجاي دنیا زنداني از داخل زندان بیانیه مي دهد؟
این آژانس خبري که توسط حامیان نزدیک احمدي نژاد اداره مي شود، مقامات قضائي را متهم کرد که به طور پنهاني از زندانیان سیاسي حمایت مي کنند. ایرانا، مي نویسد: "این جنایتکاران حرفه اي دارند به فتنه گري خود ادامه مي دهند." اخیرا درگیري هاي مهمي بین دولت و قوه قضائیه اتفاق افتاده که یکي از آنها عدم توافق بر سر آزاد کردن سارا شورد، یکي از سه آمریکایي هایي که از ماه ژوئیه 2009 در ایران زنداني شدند، بود مورد دیگر حکم زني که محکوم به زنا شده است.
تصمیماتي که در دادگاه هاي غیر علني گرفته مي شود هم به خارج درز مي کند. دفاعیات عیسي سحرخیز در دادگاهش را که در ماه ژوئیه برگزار شد، بطور همزمان در همه وبسایت هاي مخالف دولت، باوجود اینکه دادگاه غیر علني بود، گذاشته شد. سحرخیز در دفاعیاتش که توسط فعالان ایراني در خارج از کشور ترجمه شده بود، اظهار داشت که دستگیري او از سوي قوه قضائیه مستبدانه بوده است.
وي به اتفاقي که در سال 2004 در جریان دادگاه افتاد و غلامحسین محسني اژه اي روحاني با نفوذ، روي سحرخیز پرید و شانه اش را گاز گرفت، اشاره کرد. این روزنامه نگار از اژه اي شکایت کرد اما هیچ اتفاقي نیافتاد. اژه اي در حال حاضر دادستان کل کشور است.
سحرخیز نوشته است: "وحالا که اژه اي از من شکایت کرده است، من را شکنجه مي کنند، کتک مي زنند و دستگیر مي کنند و براي مدتي نامحدود به زندان مي اندازند. آیا این نشانه رفتار هاي تبعیض آمیز در سیستم قضائي جمهوري اسلامي نیست؟"
روز دوشنبه، به نقل از آفتاب نیوز، سحرخیز به 3 سال زندان و پنج سال ممنوعیت فعالیت سیاسي و مطبوعاتي به دلیل توهین به رهبر، آیت الله علي خامنه اي و توهین به نظام سیاسي، محکوم شد. به نقل از سهام نیوز، سحرخیز روز پنجشنبه اعلام کرد که به حکم دادگاه اعتراض نخواهد کرد تا در نمایش قوه قضائیه شریک نباشد.
سحرخیز در نوشتن نامه اي که از زندان براي دبیر کل سازمان ملل، بان کی مون و رئیس جمهور برزیل، لولا دا سیلوا روي اینترنت گذاشته شد، همکاري کرده بود. او از زندان نوکیا- زیمنس را به دلیل دادن سیستم کنترل تلفن همراه به مقامات ایراني که منجر به دستگیري او شد، شکایت کرده است.
زنداني هاي دیگري هم به آیت الله خامنه اي نامه نوشته اند و از شکنجه هایشان گفته اند.
منابع خبري مخالف دولت مي گویند که برخي از زندانبان ها که مسئول زندانیان سیاسي هستند توسط ماموران وزارت اطلاعات، اعضاي سپاه و سایر نیروهاي امنیتي اداره مي شوند.
در دور اول بازجویي ها، زندانیان در زندان انفرادي هستند و بعد از آن اجازه دارند به بند هاي عمومي بروند و تلفن بزنند و با اعضاي خانواده خود ملاقات کنند . بعد از ماه ها، بسیاري از این زندانیان به دادن وثیقه هاي سنگین توانستند موقتا زندان را ترک کنند و به خانه هایشان بروند.
علاوه بر اظهارات اخیر زندانیان، گروهي از خانواده هاي زندانیان سیاسي جلساتي را با مقامات رسمي داشتند و خواستار آزادي زندانیانشان شده اند.
مهدیه محمدي، همسر احمد زید آبادي، روزنامه نگار معروف که در حال گذراندن شش سال زندان است تا بعد از آن براي همیشه تبعید بشود، مي گوید:« همسر من مقاله مي نویسد؛ او امنیت ملي را تهدید نکرده است. ما تلاش مي کنیم تا توجه مقامات را به پرونده او و پرونده هاي مشابه جلب کنیم. اما فقط باید به اقدام آنها امیدوار باشیم.»
واشنگتن پست، 1 اکتبر
برگرفته از: روزآن لاین
بازگشت
اول اکتبر 2010
زندانیان سیاسي، فعالان و سیاستمداران و روزنامه نگاران که اکثرشان بعد از انتخابات مخدوش ژوئیه 2009 و به دنبال انتخاب شدن محمود احمدي نژاد دستگیر شدند، در یک سري نامه تابو شکن، از داخل زندان درباره شکنجه مي نویسند و رهبران ایران را نقد مي کنند و بقیه را به ادامه اعتراض تشویق مي کنند.
مقامات رسمي دولت و حامیانشان در رسانه ها مي گویند که انتقاد آنها تهدید امنیت ملي محسوب مي شود و از مقامات قضائي خواسته اند که به آن پایان بدهند.
عبدالله مومني، از رهبران دانشجویي، در آخرین نامه اش با جزئیات کامل در مورد اینکه چطور ده ها بار توسط بازجویانش مورد ضرب و شتم قرار گرفته است و هفته ها در سلول کوچک انفرادي بوده است و بزور وادار به اعتراف به اعمالي شده است که مرتکب نشده است، مي نویسد.
مومني 34 ساله، در نامه اي که سه هفته پیش در وبسایت مدافعان حقوق بشر منتشر شد از دولت چنین انتقاد مي کند:« همه این شکنجه ها توسط حکومت اسلامي و به بهانه حفظ نظام، صورت مي گیرد. آیا وجود این برخوردها بدین مفهوم نیست که حکمرانان و حاکمان فعلي نظام جمهوري اسلامي در آزمایش عدالت اخلاق و انسانیت مردود شده اند؟» مومني از این نامه استفاده کرده است تا از خواستار تشکیل یک کمیته حقیقت یاب شود تا در مورد بازجویی زندانیان تحقیق کنند.
مومني یکي از آن 500 زنداني است که به گزارش سازمان هاي حقوق بشري در زندان هستند و اکثرشان بعد از انتخابات دستگیر شده اند.
روز چهارشنبه، دولت اوباما با اعمال تحریم هاي تازه به منظور تنبیه مقامات رسمي ایران که در زنداني کردن، کشتن و شکنجه و ضرب و شتم شهروندان ایراني در جریان ناآرامي هاي بعد از انتخابات سال 2009، فشار هایش را بر روي احمدي نژاد بیشتر کرد.
در جریان دادگاه هاي گروهي، بسیاري از زندانیان اعتراف کردند که در توطئه غرب که براي براندازي جمهوري اسلامي از طریق ترتیب دادن اعتراض هاي خیاباني، دست داشته اند. اما بعد از دادگاه گفتند که این اعترافات تحت فشار از آنها گرفته شده است. اکثر فعالان مخالف دولت که مومني هم جزو آنهاست به زندان هاي طویل المدت محکوم شده اند.
هنوز مشخص نیست که این پیام ها از چه طریق به بیرون از زندان اوین که اکثر زندانیان سیاسي در آنجا هستند، مي رسد. اما اعضاي خانواده و دوستان این زندانیان اصالت نامه ها را تایید کرده اند و وبسایت ها و تلویزیون هاي مخالف در خارج از کشور این نامه ها را منتشر مي کنند و باعث خشم مقامات ایران شده اند.
عباس جعفري دولت آبادي، دادستان تهران به آژانس خبري دولتي ایران گفت: "زندان هاي ما تبدیل به مرکز تولید اظهارنظر ها و بیانه ها شده است.در کجاي دنیا زنداني از داخل زندان بیانیه مي دهد؟
این آژانس خبري که توسط حامیان نزدیک احمدي نژاد اداره مي شود، مقامات قضائي را متهم کرد که به طور پنهاني از زندانیان سیاسي حمایت مي کنند. ایرانا، مي نویسد: "این جنایتکاران حرفه اي دارند به فتنه گري خود ادامه مي دهند." اخیرا درگیري هاي مهمي بین دولت و قوه قضائیه اتفاق افتاده که یکي از آنها عدم توافق بر سر آزاد کردن سارا شورد، یکي از سه آمریکایي هایي که از ماه ژوئیه 2009 در ایران زنداني شدند، بود مورد دیگر حکم زني که محکوم به زنا شده است.
تصمیماتي که در دادگاه هاي غیر علني گرفته مي شود هم به خارج درز مي کند. دفاعیات عیسي سحرخیز در دادگاهش را که در ماه ژوئیه برگزار شد، بطور همزمان در همه وبسایت هاي مخالف دولت، باوجود اینکه دادگاه غیر علني بود، گذاشته شد. سحرخیز در دفاعیاتش که توسط فعالان ایراني در خارج از کشور ترجمه شده بود، اظهار داشت که دستگیري او از سوي قوه قضائیه مستبدانه بوده است.
وي به اتفاقي که در سال 2004 در جریان دادگاه افتاد و غلامحسین محسني اژه اي روحاني با نفوذ، روي سحرخیز پرید و شانه اش را گاز گرفت، اشاره کرد. این روزنامه نگار از اژه اي شکایت کرد اما هیچ اتفاقي نیافتاد. اژه اي در حال حاضر دادستان کل کشور است.
سحرخیز نوشته است: "وحالا که اژه اي از من شکایت کرده است، من را شکنجه مي کنند، کتک مي زنند و دستگیر مي کنند و براي مدتي نامحدود به زندان مي اندازند. آیا این نشانه رفتار هاي تبعیض آمیز در سیستم قضائي جمهوري اسلامي نیست؟"
روز دوشنبه، به نقل از آفتاب نیوز، سحرخیز به 3 سال زندان و پنج سال ممنوعیت فعالیت سیاسي و مطبوعاتي به دلیل توهین به رهبر، آیت الله علي خامنه اي و توهین به نظام سیاسي، محکوم شد. به نقل از سهام نیوز، سحرخیز روز پنجشنبه اعلام کرد که به حکم دادگاه اعتراض نخواهد کرد تا در نمایش قوه قضائیه شریک نباشد.
سحرخیز در نوشتن نامه اي که از زندان براي دبیر کل سازمان ملل، بان کی مون و رئیس جمهور برزیل، لولا دا سیلوا روي اینترنت گذاشته شد، همکاري کرده بود. او از زندان نوکیا- زیمنس را به دلیل دادن سیستم کنترل تلفن همراه به مقامات ایراني که منجر به دستگیري او شد، شکایت کرده است.
زنداني هاي دیگري هم به آیت الله خامنه اي نامه نوشته اند و از شکنجه هایشان گفته اند.
منابع خبري مخالف دولت مي گویند که برخي از زندانبان ها که مسئول زندانیان سیاسي هستند توسط ماموران وزارت اطلاعات، اعضاي سپاه و سایر نیروهاي امنیتي اداره مي شوند.
در دور اول بازجویي ها، زندانیان در زندان انفرادي هستند و بعد از آن اجازه دارند به بند هاي عمومي بروند و تلفن بزنند و با اعضاي خانواده خود ملاقات کنند . بعد از ماه ها، بسیاري از این زندانیان به دادن وثیقه هاي سنگین توانستند موقتا زندان را ترک کنند و به خانه هایشان بروند.
علاوه بر اظهارات اخیر زندانیان، گروهي از خانواده هاي زندانیان سیاسي جلساتي را با مقامات رسمي داشتند و خواستار آزادي زندانیانشان شده اند.
مهدیه محمدي، همسر احمد زید آبادي، روزنامه نگار معروف که در حال گذراندن شش سال زندان است تا بعد از آن براي همیشه تبعید بشود، مي گوید:« همسر من مقاله مي نویسد؛ او امنیت ملي را تهدید نکرده است. ما تلاش مي کنیم تا توجه مقامات را به پرونده او و پرونده هاي مشابه جلب کنیم. اما فقط باید به اقدام آنها امیدوار باشیم.»
واشنگتن پست، 1 اکتبر
برگرفته از: روزآن لاین
بازگشت
