دو هفته از مهر، دو هفته از پادشاه فصل ها؛ پاییز گذشت. پاییز برای همه ماها (دانشجویان) شورانگیز است، با شروع پاییز ما نیز شروع می شویم، سرشار از شور و شوق و شعور می شویم. بر دل هایمان غوغایی می نشیند، آماده می شویم، لباس مبارزه از نو بر تن می کنیم، بعد از یک عقب نشینی ناخواسته، دوباره مقاومت آغاز می کنیم، دوباره بر یکه سالاری می تازیم.
پاییز شروع یادآوری خاطره هاست؛ خاطراتی از آغاز؛ خاطراتی از شور و شوق و شعور، خاطراتی از ایستادگی ها و مقاومت ها، خاطراتی از نافرمانی ها، خاطراتی از بر جان خریدن محرومیت، خاطراتی از بر جان خریدن ...
یک هفته پیش خبری تحت عنوان "بیش از ٧٠ دانشجوی زندانی در آغاز سال تحصیلی" در رسانه های خبری منتشر شد. خبری که احساس غرور و افتخار برای دانشجویان به ارمغان آورد، خبری که حکایت از زنده بودن جنبش دانشجویی داشت، خبری که ترس و وحشت مخالفان آزادی را فریاد می کشید.
در روزهایی که این دانشجویان بایستی در کلاس های درسشان حاضر می شدند، اما محرومند، از ادامه تحصیل محرومند، از زندگی کردن محرومند، از نفس کشیدن در بیرون از دیوار های بلند دژهای استبداد محرومند.
باور من بر این است که جنبش دانشجویی در طی یک دهه گذشته توانسته بود دژهای استبداد را به لرزه در بیاورد. توانسته بود زودتر از سایر گروه ها، ماهیت واقعی یکه سالاران را نمایان کرده و چهره کریه آن ها را به مردم بشناساند.
اینک همه ما بهای به لرزه در آوردن دژهای استبداد را می پردازیم، از ادامه تحصیل محروم می شویم، از فعالیت های سیاسی و اجتماعی منع می شویم، به صورت فله ای بازداشت و روانه زندان می شویم، به حبس های طولانی مدت محکوم می شویم، برای گذراندن دوره محکومیت به زندان های شهر های مختلف تبعید می شویم، از دیدار و تماس با خانواده خویش محروم می شویم تا خواسته یکه سالاران را اجابت کنیم. اما اجابت نکردیم و بر آزادگی خویش پای فشردیم.
آری این 73 دانشجوی زندانی نامبرده شده در رسانه ها (و شاید خیلی دیگر از دانشجویان زندانی که گمنام هستند) بر آزادگی خویش پای فشردند و در زندان بودن را بر تبعیت از یکه سالاران ترجیح دادند.
آری این 73 دانشجوی زندانی نماد مبارزه یک ملت، نماد مبارزه انسان ها علیه استبداد، خشونت و بی عدالتی هستند.
به حرمت مقاومت شان، در برابر استبداد سکوت نکنیم.
منبع :دانشجو نیوز
پنجشنبه, ۱۵ مهر ۱۳۸۹
